Anna Bojarska, Lakier, Wydawnictwo Literackie Kraków, 1979
Czarne, czarne ich konie,
Czarno jest od nich, czarno,
Wosk i atrament poplamił
Szorstkie płaszcze żandarmom.
Żandarmi nigdy nie płaczą.
Ich pysk – ołowiana maska,
Serca lakierowane,
Wpadają z tyłu znienacka.
Federico Garcia Lorca, Romanca o gwardii cywilnej
Przedstawiając dzieje Polaka, profesora Stanisława Wernera i Niemki, Gudrun Vetter, ukazuje autorka w Lakierze panoramiczny obraz przeszło siedemdziesięciu lat naszego wieku.
Żywa akcja, plastyczne opisy egzystencji człowieka myślącego, barwne obrazy przedstawiającej wspinanie się Gudrun Vetter po szczeblach kariery i kapitalne sceny z życia hitlerowskiej elity sprawiają, że książkę czyta się z ogromnym zainteresowaniem, zastanawiając się równocześnie nad mechanizmami władzy w Niemczech faszystowskich, nad rolą prawdy i kłamstwa, nad człowieczeństwem i podłością, wreszcie – nad sensem dążenia do doskonałości wewnętrznej, nad ceną sukcesu i klęski.