Anna Bojarska, Madonna pekaesów, czyli wyznania czytelnika-samicy Wydawnictwo Literackie Kraków, 1988
Zbiór szkiców o książkach polskich i przekładach z literatury światowej, publikowanych w „Nowych Książkach” w latach 1976-1987.
Autorka omawia teksty różnorodne – klasyczne i współczesne, powieści i pamiętniki. Refleksji historycznoliterackiej towarzyszy
ujęcie socjologiczne – rozważania o przyczynach społecznego zainteresowania książką, jej sukcesem czy też czytelniczą porażką.
„Julio Cortazar, ten fajerwerk intelektu, ten (do niedawna jeszcze) rzecznik elity, ten (nade wszystko) doskonały wytwór własnych czasów, wymyślił i przedstawił na kartkach swojej Gry w klasy pojęcie CZYTELNIKA-SAMICY. Któż to taki?
To osobnik dowolnej płci,
wysyłający swoją wyobraźnię na wakacje,
kiedy sięga po ksiażkę.
Najprymitywniejszy, najbardziej bierny,
najmniej „uczestniczący” gatunek czytelnika.
Z kiepskim gustem
i ograniczoną wyobraźnią.
Zdecydowany poddać się całkowicie autorowi,
pragnacy dać się prowadzić.
Żądający pełni, nie szkicu.
Zadowalający się fasadą dzieła.
Nie domyślający się nigdy niczego.
Kto byłby na tyle zakłamany,
by nie krzyknąć w tym miejscu:
TO JA?”
(ze wstępu)
Kobieta w (starej) blibliotece – (dot59)
„Madonna pekaesów” [recenzja] – Małgorzata Leczycka (pdf)